የማኅበረሰብ መሪዎች፡- ከቤተሰብ ያለፈውን ችግር የሚፈቱ የማኅበረሰቡን ሸክም የሚያቀልሉ፣የተጣላ የሚያስታርቁ፣ ያጠፋውን የሚቀጡ፣ የተቀማውን የሚያስመልሱ፣ የተበደለን የሚያስክሱ፣ የተፈሩ፣ የታፈሩ፣ እንደ ዋርካ የሰፉ፣ እንደ ችብሀ የለመለሙ፣ የሁሉ ማረፊያ ጥላ የሆኑ፣ በጎውን የሚያሳዩ፣ የበጎነት ተምሳሌቶች፣ የማኅበረሰብ መሪዎች፣ የሀገር ሽማግሌዎች ነበሩ፡፡
የሕዝብ መሪዎች፡- ከማኅበረሰብ መሪዎች ሲያልፍ “ዳኝነት፣ ቀና እና እውነተኛ ፍርድ፣ የእግዚአብሔር የባሕርይ ገንዘቡ ነው” ብለው የሚያምኑ፣ የሙያ ግዴታቸውን የሚወጡ፣ ፍርድ እንዳይጎደል፣ ድሃ እንዳይበደል፣ ሕጉን ሥርዓቱን የሚጠብቁ የሚያስጠብቁ፣ የሚፈጽሙ፣ የሚያስፈጽሙ በጎውን ሁሉ የሚያሳዩ የሕዝብ መሪዎች ነበሩ፡፡
የሃይማኖት መሪዎች፡- ከሕዝብ መሪዎች ሲያልፍ፣ ፍትሕ ሲጓደል፣ ድሃ ሲበደል፣ ግፍ ሲበዛ፣ ሕዝብ ሲያዝን ደግሞ ሁሉንም የሚገዙ፣ ምግባራቸው የቀና፣ ሃይማኖታቸው የጸና፣ በሕዝቡና በእግዚአብሔር፣ በሕዝቡና በሌሎች መሪዎች መካከል የሚቆሙ፣ የደከመ የሚያርፍባቸው፣ ያዘነ የሚጽናናባቸው፣ የተሰበረን የሚጠግኑ፣ የተቆረጠን የሚቀጥሉ፣ ተስፋ ሥጋ ተስፋ ነፍስ የሚያጎናጽፉ፣ ፍርድ የማያጎድሎ፣ የሰው ፊት ዓይተው፣ የማያደሉ፣ ሥጋዊ ደማዊ ፍትወት የተወገደላቸው፣ ማለትም የገንዘብ ፍትወት፣ የዘረኝነት ፍትወት፣ የሹመት ፍትወት፣ ድል የተነሣላቸው፣ የሁሉም ለሁሉም የሆኑ፣ አጥር ደንበር የማይከልላቸው፣ ቅን ፈራጆች፣ በጎውን የሚያሳዩ የሃይማኖት መሪዎች ነበሩ፡፡